41.Muzikale helden zes: Tunnelfist met English Towns en NS Dansorkest met Voor Jou Ga Ik Plat
The Stranglers heb ik ontdekt via Jos. Toen we elkaar net hadden ontmoet, in 1988, heeft hij een verzamelcassette voor mij opgenomen met daarop nummers van deze relrockers. Een bonte verzameling van een zeer veelzijdige band met een groot talent voor het schrijven van zowel zeer pakkende popsongs als zeer atonale, opdringerig beukende nummers. In beide rollen vind ik ze erg goed. Ik was bij beluistering van de cassette meteen verkocht.
Ik heb The Stranglers één keer gezien, in het oude Tivoli in Utrecht, aan de gracht. Ik was erheen gegaan met Jos en diens broer Folkert. Helaas deed zanger Hugh Cornwell al niet meer mee - die is in 1990 abrupt gestopt met de band - maar het concert was niet slecht, best goed zelfs. Toch had ik de mannen liever zien spelen in hun hoogtijdagen, nog met Cornwell. In de zaal waren ook Hells Angels die zich vervelend gedroegen en een beetje zuur roken.
Evengoed kocht ik een t-shirt, waarin ik jarenlang heb rondgelopen, met op de voorkant een appelboom in de vorm van een menselijk geraamte met Adam en Eva eronder en achterop alle tourdata.
In onze eigen muziekcarrière hebben we twee keer vrij letterlijk verwezen naar de muziek van The Stranglers. De eerste keer was met Tunnelfist: English Towns. De tweede keer met NS Dansorkest: Voor Jou Ga Ik Plat.
In het eerste geval ademt het hele nummer de muziek én de tekst én de zang, de sfeer van The Stranglers. Het is nog net niet de dictie van zanger Hugh Cornwell die Jos zich aanmeet, maar verder klopt alles. Het introgitaartje kan ook zo van één van de eerste vier platen van The Stranglers afkomstig zijn. Hetzelfde geldt voor de snelle, staccato-opeenvolging van akkoorden.
Het nummer was begonnen met mijn gitaarpartij op A en G. Ik speelde die voor aan Jos en hij hoorde er meteen een Stranglersnummer in. Vandaar ging het verder. We waren erg tevreden dat we op deze manier onze helden konden eren.
In Voor Jou Ga Ik Plat zit de verwijzing naar de muziek van de Engelse relrockers in de toetsenpartij die later in het nummer een lang refrein in tweeën deelt. Daar heb ik mijn best gedaan te klinken als Dave Greenfield - God hebbe zijn ziel - en dat is goed gelukt. Verder lijkt het nummer in niets op wat onze Engelse vrienden gemaakt hebben.
Later, veel later, ben ik nog eens naar een solo-optreden van Hugh Cornwell geweest, in Lutjebroek, Noord-Holland, waar hij optrad in de feestzaal van het dorpscafé, ondersteund door de ritmesectie van Moby. Wie de moeite heeft genomen erheen te reizen, zal geen spijt gehad hebben: het werd een legendarisch goed concert op één van de meest onwaarschijnlijke locaties denkbaar. De ruimte was betimmerd met schrootjes, in de vensterbank stonden sanseveria's in granaatvormige vazen. Het barpersoneel leek te zijn weggelopen uit een jaren vijftig-film. Ik stelde me voor dat in de resterende weekenden van het jaar echtparen hier hun vijftigjarige huwelijksfeest vierden.
Cornwell speelde sterk solomateriaal maar nam ook een aantal Stranglers-klassiekers onder handen, waarop de tweede gitarist alle toetsenpartijen voor zijn rekening nam op de zes snaren. Het was een fel een agressief optreden. Zó moet het dus!
Martijn Rutte, 24 augustus 2024
De foto van een getergde Jos tijdens een optreden in café Swaf te Hoorn is van de hand van Jan Sjaarda.